Met Willem.. (2)

Dit is het tweede deel van het interview dat Walter Dijkshoorn had met Willem Ritstier. Dit interview stond in een korte versie in Stripnieuws. Vandaag verklapt Willem hier het geheim van een goed scenario..

Nadat Ritstier van school kwam heeft hij een poos voor een uitzendbureau gewerkt. Hierna kwam hij bij een reclamebureau terecht waar hij als werktekenaar functioneerde. ‘Tegenwoordig noemen ze dat DTP-er’, ligt Ritstier toe, ‘in mijn tijd werd bijna alles nog handmatig gemaakt. Heel af en toe mocht ik een tekening maken.’
‘Als laatste heb ik op het kantoor van een pakkingbedrijf gewerkt. Dat was een ware straf voor me. Nadat ik in de WW was beland stelde mijn vrouw voor dat ik wat met mijn tekentalent moest gaan doen. Dankzij haar heb ik de gok gewaagd. Binnen een jaar draaide ik zelfstandig.’
‘Ik stuurde mijn werk op naar diverse kranten, weekbladen, reclamebureaus en noem maar op. Soms kwam er respons en daar volgde dan een opdracht uit. Mijn echte start was bij de huis-aan-huisbladen van Wegener in Rotterdam. Zo is het stilaan verder gegroeid.’
Eenvoudig was de overstap allerminst. ‘Het was een moeilijke tijd. Er kwam ook nog eens heel veel kritiek op mijn werk. Een bekende tekenaar zei tegen me dat ik tekende als zeventig procent van de Nederlandse bevolking. Ook de pers was niet mild voor me. Maar dankzij deze kritiek heb ik veel geleerd. Daar ben ik ze toch heel dankbaar voor. Zonder deze kritiek was ik nooit zo ver gekomen.’

‘Het heeft wel lang geduurd voordat ik besefte dat ik me niets persoonlijk moest aantrekken en dat kritiek van anderen meer over de persoon in kwestie zegt dan over mij. Ik moet per slot van rekening met mezelf leven en niet met die ander. Kritiek is overigens een cadeautje als je het op juiste waarde weet te schatten.’
‘Strips hebben nog altijd mijn volle aandacht. In de loop der jaren is mijn smaak wel sterk veranderd. Als je mijn verzameling ziet zou je kunnen vermoeden dat het nog steeds een hobby is... Ook zelf tekenen blijft een hobby. Mijn strips evolueren constant. Daarmee kan ik mezelf soms verrassen. Soms lees ik eigen werk terug en sta ik versteld van wat ik heb geschreven.’
Een interessante vraag vindt Ritstier of hij zijn creativiteit ziet als iets van zichzelf of als iets externs. ‘Het heeft, denk ik, veel met gevoel te maken’, begint hij voorzichtig, ‘het komt eerder van binnenuit. Eigenlijk zou ik wel verder willen gaan, maar de strips die ik nu schrijf lenen zich daar niet helemaal voor. Nederland is waarschijnlijk ook te klein voor zulke projecten. Of niet? ik ben altijd wel in voor iets…’, besluit Ritstier mysterieus.
Wij zijn toch erg benieuwd naar het geheim van een goed scenario. ‘Er bestaat geen geheim’, antwoordt Ritstier resoluut. ‘Er is geen vooropgezet plan. Iedere dag is er weer een ander gevoel, een andere richting. Je mag kiezen. Loop ik naar links of naar rechts? Neem ik de auto of de trein? Eet ik pizza of bloemkool?’
‘Bij een scenario is het verhaal maar een vehikel. Het menselijke aspect vind ik heel belangrijk. Het idee van een verhaal ontstaat vaak spontaan. Als dat niet gebeurt heb ik altijd nog wat plotjes liggen voor de nood. Research doe ik al schrijvende op het internet. Soms maak ik vooraf een klein opzetje met steekwoorden, maar vaak raak ik dat ook weer kwijt en als ik het dan maanden later terug vind denk ik “Oja, zo had het ook gekund”.’