Doedel

Het lijkt een beetje off-topic, maar een hond is ook maar een mens. Doedel was de hond van Willem Ritstier en zijn familie. Vijf weken geleden is bij deze flatcoated retriever (fantastische honden!) een agressieve vorm van kanker geconstateerd. Gisteren hebben ze hem laten inslapen. Onderstaande tekst is voor hem geschreven:

DOEDEL (14 november 1997 - 9 augustus 2006)
Als pleister op de wond, die was ontstaan door het verlies van onze vorige flatcoated retriever, Kwibus, kwam jij ons leven binnen.
De laatste uit het nest en tegen alle verwachtingen in ook één van de mooisten.
Mooi ben je ook altijd gebleven.
Zelfs op het laatst had je nog een prachtig glimmende vacht en was er geen grijze haar te bespeuren.
Dankzij een goede training via de fokker en het doorzettingsvermogen van je bazin, werd je een lieve, betrouwbare, zachte en trouwe hond met de nodige ondeugende trekjes.
Je was alles wat we van je konden verwachten.
Een vriend, een speelkameraad, een knuffel en een (bange) waakhond.
Pups en kleine hondjes hadden je warme belangstelling en konden niet gauw iets fout bij je doen.
Samen met je kameraad Dibbus, de flatcoated retriever van de buren, liep je elke avond dezelfde ronde, die steevast eindigde met een speels afscheid.
Een verklaring voor de angst die je voelde als het ‘s nachts buiten waaide of stormde hebben we nooit kunnen vinden.
Waarschijnlijk zal dat ook altijd een raadsel blijven.
Voor de rest was je een open boek, een grote steun en een trouwe vriend.
Helaas sloeg in juli het noodlot toe en wat eerst een verrekte spier of ontsteking bleek uiteindelijk na vijf weken een agressieve vorm van kanker.
Dat het zo snel zou gaan hadden we niet aan zien komen, maar hoewel we nog niet klaar waren voor het afscheid hebben we toch de beste weg voor jouw gekozen.
Tijdens het inslapen leek je volledig congruent met onze beslissing.
Je gaf geen kik en liet alle handelingen gewillig toe.
Het bloed wat vlak voor je dood van je af is genomen zal, hopen wij, in de toekomst meer zicht brengen op de vraag waarom deze ziekte bij veel van je soortgenoten ontstaat.
We zullen je enorm missen en nooit vergeten.
We houden van je.

Will, Willem, Veerle en Alwin Ritstier
(10 augustus 2006)